Thijs Launspachs ‘We doen allemaal maar wat’ leest makkelijk weg. En dat zou je niet direct zeggen over een boek met als onderwerp psychologie. Het boek is geschreven met een verfrissende eerlijkheid en humor. Ik zie het als een mooie basis voor iedereen met een gezonde dosis nieuwsgierigheid naar de wereld van menselijk gedrag. Ongeacht je niveau of ervaring met het vakgebied.

Momenten waarop je op je allerbest bent zijn schaars. Consistentie wint het altijd van die unieke momenten in ons leven. Schrijvers Daniel Goleman en Cary Cherniss introduceren in ‘Optimaal’ een nieuwe maatstaf voor presteren: de optimale toestand. Een niveau om na te streven waarbij je ook ontspant, plezier beleeft en zonder die innerlijke stem in je hoofd die zegt wat je moet doen.

‘Ieder individu is een uitzondering op de regel’, zei Carl Jung. Nadat ik ‘An ode to misfits’ heb gelezen, kan ik me goed voorstellen dat Alma Verbunt zich kan vinden in deze stelling. Waarom? Ze is therapeute die inmiddels zo’n 30 jaar mensen behandelt, en ze schrijft dat ze haar benadering afstemt op de cliënt. Klinkt goed.

In veel managementboeken is psychologie op de een of andere manier onderdeel van de boodschap. Maar er is meer! Psychologie is een breed gebied, en Thijs Launspach is je gids met zijn boek ‘We doen allemaal maar wat’.

Thijs Launspach is psycholoog en verbonden aan de School of Life. Hij schrijft onder andere over mentale gezondheid, stress en burn-out. Zijn nieuwe boek heeft de prikkelende titel ‘We doen allemaal maar wat - En andere lessen die je leven beter maken.’

‘Beter leren kijken’ van Stefan van der Stigchel is een boek dat uitnodigt om in een keer uit te lezen. Het is vlot en toegankelijk geschreven en soms denk je zelfs: ‘ja logisch’ en doorrrr… Maar als je de tijd neemt, rustig leest en zijn tips en ideeën eens echt goed tot je neemt, dan verandert dat beeld.

Als ik boeken lees blader ik altijd vrijwel direct naar het dankwoord. Vaak staat er iets in over de totstandkoming van het boek, wat zeer interessant en leuk is om te lezen. Toen ik het dankwoord in ‘Het raadsel van het ik’ las, kreeg ik meteen iets van een déjà vu.

Kijken en zien zijn niet hetzelfde, dat is voor de meeste mensen vanzelfsprekend. Stefan van der Stigchel legt ‘Beter leren kijken - Visuele skills in een wereld vol afleiding’ uit hoe dat zit, en wat je kan doen om beter te worden in zien.

‘Hidden potential’ van Adam Grant gaat niet over talent of ambitie, maar over aspiratie en karaktereigenschappen. Een uitstekend boek over de vraag hoe we ervoor zorgen dat het potentieel van eenieder gezien en benut wordt.

Er is tegenwoordig minder om werkelijk bang voor te zijn, toch zijn we angstiger. We maken minder traumatische gebeurtenissen mee, maar leiden meer aan trauma’s. We vragen om camerabeveiliging of schaffen die zelf aan, om ons gevoel van veiligheid te vergroten. Zonder te weten of dit ook zo is. Angst lijkt een steeds grotere invloed te krijgen in onze samenleving. Ten koste van moed, wilskracht en weerbaarheid.