Het nieuwe jaar is alweer even onderweg. Onze goede voornemens zijn wellicht alweer onder op de stapel geraakt; ons sportschoolabonnement is ‘zoekgeraakt’, de maand van geen alcohol drinken is (gelukkig?) alweer voorbij en de voorjaarsvakantie is achter de rug. En nu? Leef ik op de automatische piloot? Doe ik mijn werk nog met plezier; geniet ik van het leven? Of….

Gelukkig maar, was mijn eerste gedachte bij het zien van de titel van ‘Mijn baas draagt ook een onderbroek’. Want als baas, of moet ik tegenwoordig zeggen als inspirerend/coachend leider, geef je natuurlijk graag en vanzelfsprekend het goede voorbeeld. Toch…?

Kun je geluk afdwingen als je maar hard genoeg probeert? In haar boek ‘Keuzekracht’ legt Eline Princée aan de hand van een model met vijf pijlers uit hoe je levensgeluk meer naar je hand kunt zetten.

Het boek ‘Alleen’ had ik als leesgeschenk voor mezelf onder de kerstboom gelegd. De feestdagen zijn bij uitstek geschikt om te reflecteren over het afgelopen jaar: wat neem ik mee naar het nieuwe jaar en wat laat ik achter in 2022?

Een zwarte kaft voor een zwartboek over McKinsey?Of doe ik met deze constatering de onderzoekers Walt Bogdanich en Michael Forsythe tekort? Delen van De macht van McKinsey lezen in ieder geval als een thriller.

‘Help! Het ziekenhuis verdwijnt’ is de prikkelende titel van dit boek van Fenna Heyning. De ondertitel belooft een nieuwe kijk op de medisch-specialistische zorg van de toekomst.

Hoe schrijf je een recensie over een kalender? In dit geval de Inspiratiekalender 2023? Ga je alles alvast voor het hele komende jaar 2023 lezen, zodat je potentieel geïnteresseerden kunt voorzien van een goed (aankoop) advies?

Het woord hedonisme is afgeleid van het Griekse woord voor genot. Het is een stroming die zegt dat je het meest gelukkig kunt worden, wanneer je alle vervelende dingen uit de weg gaat, en zo veel mogelijk leuke dingen doet. Je moet zorgen dat je op twee manieren geen pijn hebt: geen lichamelijke pijn en geen geestelijke pijn.

Met een knipoog naar de titel begon ik, als vrouwelijke interim bestuurster in de zorg, ‘Mevrouw de bestuurder’ te lezen. In het boek staan 20 vrouwen (met foto) en één man (zonder foto). Het zijn allemaal bestuurders of gewezen bestuurders in de zorg. Een aantal van hen, waaronder Hans, zijn mijn (oud) collega’s.

Ben je ook toe aan een nieuwe organisatiecultuur, maar is de oude nog niet versleten, of heb je over de gaten nog maar even een nieuw kleedje gelegd? Met ‘Cultuurdingetje, hè…’ van Maaike Thiecke in de hand ben je in staat de juiste vragen over cultuur te stellen. Wat is cultuur; hoeveel soorten zijn er? Wat zijn de kenmerken en hoe kom je ervan af (als je denkt dat dat helpt…).

De wet van OER is geschreven door drie auteurs, die bij mijn weten niet elk een letter voor hun rekening hebben genomen: Paul Eikelenboom, Fokke Kooistra en Ivo Kouters. Hun boek kan helpen de regie over je (werk)leven te nemen.

Leuk als een auteur je benadert om zijn boek te recenseren. Dat deed Danny Mullenders, de auteur van ‘Laat je niet kiezen’. De ondertitel belooft ‘99 verhalen van een psycholoog’ en dat is precies wat je krijgt voor je 21 euro. Dat is nog geen tweeëntwintig cent per verhaal.

Je bent aan de ene kant een mens en je vervult aan de andere kant een functie. Hoe zorg je ervoor dat je als mens én functionaris met elkaar in verbinding blijft? Met andere woorden welke normen en waarden hanteer je privé en vind je ook in je werk belangrijk? Daarover gaat De menselijke maat.

Wat zijn de ingrediënten en kwaliteiten van een inspirerend spreker? Ik las ‘Inspirerend spreken als leider’ van Filip Muyllaert. Hij biedt antwoorden, en vijf strategieën.

Ik was laatst bij een try-out van cabaretier Patrick Nederkoorn en die sprak de magische woorden: ‘Als iedereen aan zichzelf denkt wordt niemand vergeten’. Ze schoten mij te binnen toen ik ‘Blijf dicht bij jezelf’ van Bert den Boer las.

Ramses Shaffy zong ooit het prachtige liedje met de titel ‘Wees niet zo streng voor jezelf’. Frederike Mewe sluit daar mooi op aan met haar boek ‘Goed zoals je bent’.

Ik vroeg eens rond in mijn omgeving: Wat had jij eerder willen weten? En de reacties op deze vraag waren gemengd. De een zei ‘helemaal niks want dan is de verrassing eraf’; een ander gaf aan ‘alles tevoren te willen weten want dan kan ik daarop anticiperen’.

Wanneer houd je je mond en wanneer vind je een onderwerp belangrijk genoeg om je mond open te doen, met als mogelijk risico dat collega’s je niet (meer) aardig vinden? Hoeveel is ‘de lieve vrede’ je waard? En hoe ver ga je erin? Wat mag het kosten? 

Zo’n tien jaar gelden werd de eerste podcast gemaakt. Daarna verdween het weer een beetje naar de achtergrond. In coronatijd kwam de behoefte aan podcasts echter opnieuw op. Iedere zichzelf respecterende journalist ging ook podcasts maken en elke krant heeft inmiddels ook zijn eigen podcast.

Hoe komt het dat sommige mensen dansend door het leven gaan en de indruk wekken dat alles hen komt aangewaaid en het glas halfvol is, terwijl bij andere mensen die hetzelfde meemaken het glas halfleeg is? ‘Het mooiste uit de put halen’ geeft antwoord op deze en andere vragen.